Voor mijn allereerste beeld in steen (linksonder) was de oude kunst van de Cycladen een inspiratiebron, al wist ik dat toen nog niet (“zo’n oude kop met alleen een neus” noemde ik dat).
Het bijzondere van steen is dat het de tand des tijds goed doorstaat. Het volk dat tussen 2600 en 1100 v. C de Cycladen bewoonde, heeft nauwelijks enig ander spoor achtergelaten dan zijn stenen graftomben, met daarin een groot aantal afgodsbeelden (votiefidolen). Het zijn marmeren beeldjes van staande, naakte vrouwenfiguren met hun armen over de borsten gekruist. Vermoedelijk de moeder- en vruchtbaarheidsgodin. Het meest typische kenmerk van deze beeldjes waren hun ovale gezichten en, afgezien van een grote neus, het ontbreken van een gelaat. In de loop der eeuwen werden zeer veel variaties op deze vrouwenfiguren gemaakt.
Naast deze godinnenbeelden, en gebruiksvoorwerpen zijn er uit de Cycladische tijd ook beelden bewaard van muzikanten. Zoals bijvoorbeeld onderstaande marmeren harpspeler. Zo mooi gemaakt.
