Als je op het internet zoekt op de term 'rondeel' kom je allerlei informatie tegen o.a. over bolwerken en vestingen, muziek- en dichtvormen, maar niet veel over de beitel.
In beeldhouwerskringen is het rondeel een platte beitel die rond geslepen is. De breedte kan variëren.
Door de ronde vorm is de beitel geschikt voor het uithakken van holle vlakken. Dit kan ook gaan om kleine subtiele rondingen, bijvoorbeeld de ooghoek bij een portret.
Door de ronding krassen de hoeken van de beitel niet in de steen, wat met een vlakke beitel wel gebeurt. Bij mij in de cursus wordt het rondeel dan ook vaak gebruikt voor het werken in wat zachtere steensoorten zoals albast. Je krijgt dan geen doorslag van scherpe hoekpunten in de steen.
Ook de structuur van de rondeelslag is mooi te gebruiken als huid van een beeld, al gebeurt dit niet zo veel. Een voorbeeld hiervan is het marmeren deel uit ‘Ode aan Morandi III’. Waarbij ik de slag bewust onregelmatig heb gehouden.
