Dit beeld is een uitwerking van een van de ontwerpen die ik maakte voor het beeldhouwsymposium ‘Licht op Steen’. Geïnspireerd op het gedicht 'Tijd' van Vasalis. ‘Ik droomde dat ik langzaam leefde ... langzamer dan de oudste steen’.
Mijn associaties hierbij: het langzaam verglijden van de tijd. Je verplaatsen in tijd en ruimte. In dit beeld is ook de zogezegde negatieve ruimte belangrijk, de leemtes tussen de vormen. Het maakt dat je de ruimte er omheen door kunt denken. Bijvoorbeeld naar wat er onder ligt (een verborgen verleden), of als opstap naar … (de eindeloosheid).
Het is gemaakt van Anröchtergrünstein, een weerbestendige Duitse kalksteen. In structuur gehakt met de puntbeitel. Aan de onderkant zitten stevige pinnen, voor de stevigheid.
